باند گیربکس اتوماتیک

گیربکس های اتوماتیک از نظر فنی دارای جزئیات و قسمت های پیچیده ای هستند، زیرا از عناصر متعددی مانند مبدل گشتاور، بدنه سوپاپ، قسمت های اصطکاکی، باند ترمز گیربکس و غیره تشکیل شده اند. با گذشت زمان، این اجزای کلیدی خودرو حتی پیچیده تر می شوند، زیرا خودروسازان کارهای زیادی را انجام می دهند. تولید کنندگان صنعت خودرو و گیربکس تلاش می کنند تا مدل های جدید خود را قابل اعتمادتر و راحت تر کنند. به ویژه، آنها سعی می کنند یکی از رایج ترین مشکلات انتقال - تکان ها در هنگام تعویض دنده را از بین ببرند. اینجاست که یک باند ترمز گیربکس اتوماتیک وارد عمل می شود. در این مقاله، هدف اصلی باند ترمز گیربکس، ویژگی های طراحی آن، محل نصب و لزوم تنظیم این عنصر را در نظر خواهیم گرفت.
باند ترمز گیربکس همراه با دیسک های اصطکاکی، کلاچ یک طرفه و دیگر لوازم مرتبط در سیستم کنترل دنده سیاره ای گنجانده شده است. باند ترمز گیربکس اتوماتیک برای مسدود کردن عناصر دنده سیاره ای برای مدت کوتاهی ضروری است. ترکیب باندهای گیربکس شامل فلزی است که با مواد اصطکاک آلی اندود شده است. این عنصر حلقه یا چرخ دنده خورشیدی را قفل می کند یا به آنها اجازه چرخش می دهد. عملکرد آن توسط یک واحد هیدرولیک کنترل می
شود.
باند گیربکس روی بدنه گیربکس نصب می شود: یک سر باند به خود بدنه متصل است، در حالی که انتهای دوم آن با پیستون در حال کار واحد سروو(servo) متصل می شود. تغییر حالت باند تأثیر مستقیمی بر عملکرد درام نیمی از بسته کلاچ با چرخ دنده سیاره نیمه دیگر بسته کلاچ دارد. به این ترتیب یک دنده اتوماتیک مطابق با نرخ RPM تعویض می کند.
یک باند گیربکس به عنوان یک مکانیسم واکنشی عمل می کند،تقریبا عملکردی مشابه دیسک های کلاچ چندگانه و کلاچ های یک طرفه. اما یک تمایز کلیدی وجود دارد. یک باند گیربکس کاملاً یک جزء متوقف کننده و نگهدارنده است، در حالی که کلاچ ها برای نگه داشتن و اجرای بخش هایی از مجموعه دنده سیاره ای در نظر گرفته شده اند.